พระศาสดาตรัสเรียกมาเตือน พระศาสดา รับสั่งให้เรียกชนทั้งสามนั้นมาแล้ว ตรัสถามว่า " ได้ยินว่า พวกเธอทำอย่างนั้นจริงหรือ? " เมื่อชนเหล่านั้นทูลว่า " จริง พระเจ้าข้า, " ตรัสถามว่า " ทำไม พวกเธอจึงทำอย่างนั้น? เพราะว่า นั่นไม่ใช่ความเพียรของพวกบรรพชิต. " ชนทั้งสามกราบทูลว่า " พระเจ้าข้า พวกข้าพระองค์ไม่อาจจะอยู่ แยกกัน. " พระศาสดาตรัสว่า " ชื่อว่าการทำอย่างนั้น จำเดิมแต่กาลแห่งตน บวชแล้ว ไม่ควร, เพราะว่า การไม่เห็นสัตว์และสังขารอันเป็นที่รัก และ การเห็นสัตว์และสังขารอันไม่เป็นที่รัก เป็นทุกข์โดยแท้; เหตุนั้น การ ทำบรรดาสัตว์และสังขารทั้งหลายอย่างใดอย่างหนึ่ง ให้เป็นที่รัก หรือไม่ ให้เป็นที่รัก ย่อมไม่สมควร " ดังนี้แล้วได้ทรงภาษิตพระคาถาเหล่านี้ว่า:- ๑. อโยเค ยุญฺชมตฺตานํ โยคสฺมิญฺจ อโยชยํ อตฺถํ หิตฺวา ปิยคฺคาหี ปิเหตตฺตานุโยคินํ. มา ปิเยหิ สมาคญฺฉิ อปฺปิเยหิ กุทาจนํ ปิยานํ อทสฺสนํ ทุกฺขํ อปฺปิยานญฺจ ทสฺสนํ ตสฺมา ปิยํ น กยิราถ ปิยาปาโย หิ ปาปโก คนฺถา เตสํ น วิชฺชนฺติ เยสํ นตฺถิ ปิยาปฺปิยํ. " บุคคล ประกอบตนไว้ในสิ่งอันไม่ควรประกอบ และไม่ประกอบไว้ในสิ่งอันควรประกอบ ละเสียแล้ว ซึ่งประโยชน์ ถือเอาอารมณ์อันเป็นที่รัก ย่อมทะเยอ ทะยาน ต่อบุคคลผู้ตามประกอบตน, บุคคลอย่า สมาคมกับสัตว์และสังขารทั้งหลาย อันเป็นที่รัก (และ)อันไม่เป็นที่รักในกาลไหน ๆ, (เพราะว่า) การ ไม่เห็นสัตว์และสังขารอันเป็นที่รัก และการเห็นสัตว์ และสังขารอันไม่เป็นที่รัก เป็นทุกข์; เพราะเหตุนั้น บุคคลไม่พึงกระทำสัตว์หรือสังขาร ให้เป็นที่รัก.
๑๖. ปิยวรรควรรณนา ๑. เรื่องบรรพชิต ๓ รูป [๑๖๕] ข้อความเบื้องต้น พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภบรรพชิต ๓ รูป ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า " อโยเค ยุญฺชมตฺตานํ " เป็นต้น ตระกูลที่มีลูกชายคนเดียวและหนีไปบวช ได้ยินว่า มารดาบิดาในตระกูล ในกรุงสาวัตถี ได้มีบุตรน้อย คนเดียวเท่านั้น เป็นที่รักเป็นที่ชอบใจ. วันหนึ่งบุตรน้อยนั้นฟังธรรมกถา ของพวกภิกษุที่นิมนต์มาในเรือน ทำอนุโมทนาอยู่ อยากจะบวช จึงขอ บวชกะมารดาบิดา. มารดาบิดาเหล่านั้นไม่อนุญาต ครั้งนั้นเขาได้มีความ คิดขึ้นว่า " เมื่อมารดาบิดาไม่เห็นนั่นแล เราจัก (ออก) ไปข้างนอก แล้วบวชเสีย, " ต่อมา บิดาของเขาเมื่อจะออกไปข้างนอก ได้มอบหมาย กะมารดาว่า " เธอพึงรักษาบุตรน้อยนี้, " มารดาเมื่อจะออกไปข้างนอก ก็มอบหมายกะบิดา (เช่นกัน). ภายหลังวันหนึ่ง เมื่อบิดาของเขาไปข้างนอก มารดาตั้งใจว่า " จักรักษาบุตร " พิงบานประตูข้างหนึ่ง (อีก) ข้างหนึ่งเอาเท้าทั้งสอง ยันไว้แล้ว นั่งลงที่แผ่นดินปั่นด้ายอยู่. เขาคิดว่า " เราจักลวงมารดานี้ แล้ว (หนี) ไป " ดังนี้แล้ว กล่าวว่า " แม่จ๋า หลีกฉันหน่อยก่อนเถิด, ฉันจักถ่ายอุจจาระ " ครั้นมารดานั้น หดเท้าแล้ว, ก็ออกไปสู่วิหารโดยเร็ว เข้าไปหาภิกษุทั้งหลาย อ้อนวอนว่า " ท่านผู้เจริญ ขอท่านบวชให้ผมเถิด " แล้วบรรพชาในสำนักของภิกษุ เหล่านั้น.
I watched every great movie for a year and a half, and since then I've asked myself how I can emulate such artistry. That's really my motivation. I want to do something as good as my heroes have done. ผมมีโอกาสได้แสดงภาพยนตร์ตั้งแต่อายุ 15 และชีวิตของผมนับจากนั้นเป็นต้นมาก็อยู่กับการนั่งดูหนังดี ๆ และตั้งแต่นั้นมาผมถามตัวเองว่า ผมสามารถเดินไปถึงจุดนั้นบ้างได้ไหม มันเปรียบเสมือนแรงผลักดันสำหรับผม และผมก็อยากทำบางสิ่งบางอย่างให้ดีเหมือนกับบรรดานักแสดงในดวงใจของผมเขาทำมา ถึงแม้ดาราหนุ่มมากความสามารถรายนี้จะไม่ได้คว้ารางวัลออสการ์กลับไปนอนกอด แต่เชื่อว่า ลีโอนาโด ดิคาปริโอ ก็ยังคงเป็นนักแสดงขวัญใจผู้คนทั่วโลกอยู่เสมออย่างแน่นอน และตราบใดที่เขายังรักในอาชีพนี้อยู่ ไม่แน่ว่า ในอนาคตข้างหน้าเขาอาจได้ก้าวขึ้นไปบนเวทีเพื่อรับถ้วยรางวัลในฐานะนักแสดงยอดเยี่ยมก็เป็นได้ แหล่งข้อมูลอื่น [ แก้ไข]
บิดาออกบวชตามบุตร ลำดับนั้น บิดาของเขา (กลับ) มาแล้ว ถามมารดาว่า " ลูกของ เราไปไหน? " มารดาตอบว่า " นาย เมื่อกี้นี้อยู่ที่นี่ " บิดานั้นก็ค้นดู เพื่อรู้ว่า " บุตรของเราอยู่ที่ไหนหนอแล? " ไม่เห็นเขาแล้ว " คิดว่า ลูกของเราจักไปวิหาร " จึงไปสู่วิหารแล้ว เห็นบุตรบวชแล้ว คร่ำครวญ ร้องไห้แล้ว กล่าวว่า " พ่อ ทำไมเจ้าจึงทำให้เราพินาศ? " ดังนี้แล้ว คิดว่า " ก็เมื่อบุตรของเราบวชแล้ว บัดนี้ เราจักทำอะไรในเรือน " ดังนี้ ตนเองก็บวชแล้วในสำนักของภิกษุทั้งหลาย. มารดาออกบวชตามบุตรและสามี ลำดับนั้น มารดาของเขาคิดว่า " ทำไมหนอ ลูกและผัวของเรา จึงชักช้าอยู่, จักไปวิหารบวชเสียแล้วกระมัง? " มองหาชนทั้งสองนั้น พลางไปวิหารเห็นชนแม้ทั้งสองบวชแล้ว คิดว่า " ประโยชน์อะไร ด้วย เรือนของเรา ในกาลแห่งชนทั้งสองนี้บวชแล้ว? " แม้ตนเอง ก็ไปสู่ สำนักภิกษุณี บวชแล้ว. ชนทั้งสามแม้บวชก็ยังคลุกคลีกัน ชนทั้งสามนั้นแม้บวชแล้ว ก็ไม่อาจแยกกันอยู่ได้. นั่งสนทนา รวมกันเทียว ปล่อยวันให้ล่วงไปทั้งในวิหาร ทั้งในสำนักภิกษุณี. เหตุนั้น ทั้งพวกภิกษุ ทั้งพวกภิกษุณี จึงเป็นอันถูกเบียดเบียนแล้ว. ต่อมาวันหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายกราบทูลการกระทำของชนทั้งสามนั้น แด่พระศาสดา.
You go out there, promote your film and hope people like the work you did. จากที่อยู่ในวงการนี้มา ผมเรียนรู้ว่า เราไม่สามารถบังคับความคิดเห็นของใครได้ สิ่งที่ทำได้ก็แค่เพียงแสดงออกมาให้ดีที่สุด ออกไปโปรโมทหนัง และหวังให้คนดูชอบผลงานของเราก็พอ Most of the time I do feel like I need someone else when I'm alone. But I can still get by with just my own company and that makes me a stronger person. บ่อยครั้งที่ผมรู้สึกอยากมีใครสักคนมาอยู่เคียงข้างในวันที่ผมเดียวดาย แต่ผมก็สามารถผ่านพ้นความรู้สึกนั้นมาได้ และทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้นอีกต่างหาก Brothers don't necessarily have to say anything to each other - they can sit in a room and be together and just be completely comfortable with each other. พี่น้องกันไม่จำเป็นต้องพูดอะไรให้มากความ แค่นั่งอยู่ด้วยกันในห้องเงียบ ๆ เพียงลำพัง และให้ความรู้สึกที่สื่อถึงกันช่วยเยียวยากันและกันก็พอ I was always the kid in school who tried to get attention, not necessarily the class clown, but I'd do little unexpected performances. ผมเป็นแค่เด็กธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่อยากเป็นจุดสนใจ โดยไม่ต้องเป็นหัวหน้าหรือดาวเด่นประจำห้อง แต่ผมก็มักมีเรื่องที่คาดเดาไม่ได้มาเซอร์ไพรส์ทุกคนเสมอ I grew up when I was 15 when I had my first opportunity in movies.
บทว่า มา ปิเยหิ ความว่า บุคคลไม่พึงสมาคมด้วยสัตว์หรือสังขาร ทั้งหลายอันเป็นที่รัก ในกาลไหนๆ คือแม้ชั่วขณะหนึ่ง, สัตว์หรือสังขาร ทั้งหลายอันไม่เป็นที่รัก ก็เหมือนกัน. ถามว่า เพราะเหตุไร? แก้ว่า เพราะว่าการไม่เห็นสัตว์และสังขารทั้งหลายอันเป็นที่รัก ด้วยอำนาจความ พลัดพราก และการเห็นสัตว์และสังขารทั้งหลายอันไม่เป็นที่รัก ด้วยอำนาจ เข้าไปใกล้ เป็นทุกข์. บทว่า ตสฺมา ความว่า และการเห็นและไม่เห็นทั้งสองนี้เป็นทุกข์. เหตุนั้น บุคคลไม่พึงทำสัตว์หรือสังขารไร ๆ ให้เป็นที่รักเลย. ความไปปราศ คือความพลัดพรากจากสัตว์และสังขารทั้งหลาย อัน เป็นที่รัก ชื่อว่า ปิยาปาโย. บทว่า ปาปโก ได้แก่ ลามก. บาทพระคาถาว่า คนฺถา เตสํ น วิชฺชนฺติ ความว่า ชนเหล่าใด มีอารมณ์เป็นที่รัก. ชนเหล่านั้น ย่อมละกิเลสเครื่องร้อยรัดทางกายคือ อภิชฌาเสียได้. ชนเหล่าใด ไม่มีอารมณ์อันไม่เป็นที่รัก. ชนเหล่านั้น ย่อมละกายคันถะคือพยาบาทเสียได้ ก็เมื่อละกิเลส ๒ อย่างนั้นได้แล้ว แม้ กิเลสเครื่องร้อยรัดที่เหลือ ก็เป็นอันชื่อว่าละได้เเล้ว (เหมือนกัน); เหตุนั้น บุคคลไม่พึงทำอารมณ์ให้เป็นที่รักหรือไม่ให้เป็นที่รัก. ในกาลจบเทศนา ชนเป็นอันมากบรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดา- ปัตติผลเป็นต้น.
I don't. It's terrible. I go in there and I learn how to be like the character and do the best I can, and that's all I really do. ผมไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ไม่มีทางรู้ได้เลยว่ามันจะดีหรือร้าย แต่ในเมื่อก้าวเท้าเข้าไปแล้ว ผมก็แค่ต้องเรียนรู้ที่จะทำมันให้ดีที่สุด และนั่นคือทั้งหมดที่ผมจะทำได้จริง ๆ I like to be able to play a character and act out a lot of things which I can't or don't do in my normal everyday life. ผมชอบที่ได้ลองสวมบทบาทใหม่ ๆ และอยากแสดงอะไรที่หลากหลาย เพราะแน่นอนว่าในชีวิตจริงเราไม่สามารถทำอย่างนั้นได้เลย I don't think I ever expected anything like an Oscar ever, to tell you the truth. That is not my motivation when I do these roles. I really am motivated by being able to work with great people and create a body of work that I can look back and be proud of. ผมไม่เคยหวังรางวัลออสการ์ นี่พูดจริง ๆ นะ เพราะสิ่งนั้นไม่ใช่แรงบันดาลใจสำหรับผม แต่การได้ทำงานร่วมกับคนเก่ง ๆ และได้แสดงให้เข้าถึงบทบาทอย่างที่สุดต่างหาก ที่เป็นเหมือนแรงบันดาลใจที่ดี และเมื่อมองกลับมา ผมก็ภาคภูมิใจไปกับมัน It was closer to manual labor than shooting a film.
เนื้อหา 1 ภาษาไทย 1. 1 รากศัพท์ 1. 2 การออกเสียง 1. 3 คำกริยา 1. 4 คำนาม ภาษาไทย [ แก้ไข] รากศัพท์ [ แก้ไข] จาก ภาษาบาลี สมฺผสฺส ( " กระทบ "); เทียบ ภาษาสันสกฤต संस्पर्श ( สํสฺปรฺศ, " กระทบ ") การออกเสียง [ แก้ไข] การแบ่งพยางค์ สำ-ผัด การแผลงเป็น อักษรโรมัน ไพบูลย์พับบลิชชิง sǎm-pàt ราชบัณฑิตยสภา sam-phat ( มาตรฐาน) สัทอักษรสากล ( คำอธิบาย) /sam˩˩˦. pʰat̚˨˩/ ( ส) คำกริยา [ แก้ไข] สัมผัส ( คำอาการนาม การสัมผัส หรือ ความสัมผัส) ถูก ต้อง, แตะต้อง, กระทบ กัน มีใครมาสัมผัสไหล่ พยายามให้เท้าสัมผัสหญ้าเสียบ้าง จะได้มีสุขภาพดี สัมผัสมือกัน คล้องจอง กัน คำในกลอนบทนี้สัมผัสกันดี คำนาม [ แก้ไข] สัมผัส การถูก ต้อง ที่ ให้ เกิด ความรู้สึก ประสาทสัมผัส การแตะต้อง, การกระทบ กัน พอออกไปข้างนอกก็สัมผัสอากาศเย็นเฉียบ ความคล้องจอง ของ ถ้อยคำ เช่น ใน น้ำ มี ปลา ใน นา มี ข้าว ( วรรณ) ข้อบังคับ ที่ ใช้ ใน ฉันทลักษณ์ เพื่อ ให้ เสียง รับ กัน
๗. เรื่องพระติสสเถระชาวกรุงโกสัมพี [๗๗] ข้อความเบื้องต้น พระศาสดาเมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภสามเณรของ พระติสสเถระ ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า "สนฺตํ ตสฺส มนํ โหติ" เป็นต้น. ศิษย์บรรลุพระอรหัตก่อนอาจารย์ ดังได้สดับมา กุลบุตรชาวกรุงโกสัมพีผู้หนึ่ง บวชในพระศาสนา ได้อุปสมบทแล้วปรากฏว่า "พระโกสัมพีวาสีติสสเถระ. " เมื่อพระเถระ นั้นจำพรรษาอยู่ในกรุงโกสัมพี อุปัฏฐากนำไตรจีวร เนยใสและน้ำอ้อย มาวางไว้ใกล้เท้า. ครั้งนั้นพระเถระกล่าวกะอุปัฏฐากนั้นว่า "นี้อะไร? อุบาสก. " อุปัฏฐาก. กระผมนิมนต์ท่านให้อยู่จำพรรษามิใช่หรือ ขอรับ, ก็พวกภิกษุผู้จำพรรษาอยู่ในวิหารของพวกกระผม ย่อมได้ลาภนั้น, นิมนต์ รับเถิด ขอรับ. พระเถระ. ช่างเถิด อุบาสก. ความต้องการด้วยวัตถุนี้ ของเรา ไม่มี. อุปัฏฐาก. เพราะเหตุอะไร? ขอรับ. พระเถระ. แม้สามเณรผู้เป็นกัปปิยการกในสำนักของเรา ก็ไม่มี ผู้มีอายุ. อุปัฏฐาก. ท่านผู้เจริญ ถ้ากัปปิยการกไม่มี บุตรของกระผมจัก เป็นสามเณรในสำนักของพระผู้เป็นเจ้า. พระเถระรับแล้ว. อุบาสกนำบุตรของตนผู้มีอายุ ๗ ขวบไปสู่ สำนักของพระเถระแล้ว ได้ถวายว่า "ขอท่านจงให้เด็กนี้บวชเถิด. " ครั้งนั้น พระเถระชุบผมของเด็กนั้นให้ชุ่มแล้ว ให้ตจปัญจกกัมมัฏฐาน ให้บวชแล้ว.
shopnwf.com, 2024